پری بیوتیک اگری موس:
از آنتی بیوتیک های محرک رشد مدت مدیدی برای بهبود رشد و کاهش میکروفلور مضر در دستگاه گوارش طیور استفاده می گردید. استفاده از آنتی بیوتیک های محرک رشد سبب ایجاد سویه های مقاوم میکروفلورهای مضر به آنتی بیوتیک ها و همچنین پدید آمدن مقاومت آنتی بیوتیکی در انسان گردید که در نتیجه مصرف این آنتی بیوتیک ها از سال 2006 در اتحادیه اروپا به علت مشکلات بوجود آمده ممنوع شد. در همین راستا تلاش هایی جهت پیدا نمودن جایگزین های مناسب برای آنتی بیوتیک های محرک رشد شروع شد که می توان به پری بیوتیک، پروبیوتیک و … اشاره نمود.
پری بیوتیک ها مواد خوراکی غیر قابل هضم و یا دارای هضم پذیری کم هستند که در روده بزرگ یک یا تعداد محدودی از باکتری های مفید روده را تحریک به فعالیت می نماید که از طریق پیوند مستقیم با عوامل بیماری زا به طور موثری بر سلامت گله تاثیرگذار می باشد. بیشترین تاثیر پری بیوتیک ها بصورت غیرمستقیم و از طریق متابولیت هایی است که فلور روده با استفاده از پری بیوتیک ها تولید می کند. برخی از این متابولیت ها شامل لاکتات، اسیدهای چرب زنجیرکوتاه، پلی آمین ها و باکتریوسین ها ( ترشحات دفاعی باکتری ها که برای رقابت با گونه های دیگر ترشح شده و بقیه گونه ها را از بین می برد ) می باشد.
پری بیوتیک ها با افزایش تعداد باکتری های مفید روده موجب تشدید متابولیسم پروتئین و افزایش جذب آن می شود. این مواد با اتصال به برخی از مواد معدنی و تحریک جذب آنها به خصوص کلسیم و فسفر، روی متابولیت های خونی و بافت استخوانی تاثیر گذاشته و در مرغان تخمگذار موجب افزایش وزن تخم مرغ، افزایش استحکام پوسته تخم مرغ و افزایش درصد تولید می شوند.
پری بیوتیک ها با کاهش سرعت عبور مواد خوراکی در لوله گوارش و با مسدود کردن مکان های اتصال باکتری های پاتوژن در مخاط روده کوچک، میزان صدمه به دیواره روده را کاهش می دهد و با افزایش اندازه های پرز روده باعث افزایش متابولیت های باکتریایی، افزایش هضم و جذب مواد خوراکی و بهبود عملکرد حیوان می شوند.
پری بیوتیک اکتیوموس، غنی از مانان الیگوساکاریدهاست که از دیواره ی سلولی یک گونه خاص از باکتری ساکارومایسس سرویسه تولید می شود. مانان الیگوساکاریدها با اتصال به عوامل بیماری زا از قبیل سالمونلا و اشریشا کلی ( مهمترین و خطرناک ترین علت بروز اسهال) باعث بهبود وضعیت طبیعی روده و فلور دستگاه گوارش می شوند. مانان الیگوساکاریدها میل ترکیبی بسیار بالایی با فیمبریاها (اندام حرکتی) باکتری ها دارند و با اتصال به باکتری های بیماری زا مانع از ایجاد کلونی و دفع آنها از دستگاه گوارش می شوند و منجر به بهبود کارایی روده ها می شود.
در مطالعه ایی که در دانشگاه زنجان و بر روی عملکرد پری بیوتیک اکتیوموس بر روی جوجه گوشتی انجام گرفت گزارش گردید که افزودن این پری بیوتیک منجر به افزایش وزن و بهبود ضریب تبدیل غذایی گردید.
استفاده از این پری بیوتیک در گاوهای شیری و گوشتی منجر به بهبود رشد، بهبود مقابله با عوامل بیماری زا مانند کلی باسیل ها و سالمونلا ها و جلوگیری از اسهال برای گوساله های شیرخوار می شود.
نکات مربوط به استفاده:
• این فراورده با ترکیبات ضدعفونی کننده دان تداخلی ندارد.
• در اثر مصرف همزمان آنتی بیوتیک از بین نمی رود.
میزان مصرف:
طیور: 1/5 کیلوگرم در تن در پیش دان، 1 کیلوگرم در تن در میان دان، نیم کیلوگرم در پس دان
دام: 1 تا 2 کیلوگرم در تن در خوراک استارتر گوساله های شیری و گوشتی، 1 الی 2 گرم به ازای هر لیتر شیر مصرفی گوساله