بیماری گامبورو

گامبورو:

بیماری بورس عفونی یا گامبورو یکی از بیماری های مهم و شایع در صنعت طیور می باشد. هدف از پرورش پرندگان صنعتی رسیدن به وزن بالا و تولید تخم مرغ حداکثری به ازای هر واحد مصرف خوراک می باشد. بین صفات تولیدی و پاسخ ایمنی بدن و مقاومت به بیماری ها همبستگی منفی وجود دارد. این بیماری برای اولین بار در سال 1962 میلادی به عنوان یک بیماری خاص جدید تشریح شد و به علت ضایعات شدیدی که به کلیه های پرندگان وارد میکرد به آن تورم کلیه های پرندگان گفته شد.

این بیماری صرف نظر از وارد آوردن تلفات در دوران پرورش، سیستم ایمنی پرنده را تضعیف می نماید که این امر منجر به افزایش حساسیت به سایر بیماری ها و عدم عملکرد مناسب واکسن ها می شود. عامل بیماری یک ویروس با RNA دورشته ایی از خانواده Birnaviridae است. این ویروس دارای دو سروتیپ است که تنها یک سروتیپ آن بیماری زا است. این سروتیپ نمایل زیادی به لنفوسیت های گروه B داخل بورس فابریسیوس دارد و این لنفوسیت ها را درگیر می کند.

این بیماری بیشتر در سنین 4 تا 6 هفتگی بروز می کند. علائم این بیماری شامل کزکردگی، ژولیدگی پرها، اسهال سفید آبکی، بستن چشم ها، نوک زدن به مخرج، ضعف و لرزش می باشد. ویروس گامبورو باعث اختلال در سیستم انعقاد خون پرنده می شود و باعث می گردد تا نقاط خونریزی در عضلات ران و سینه مشاهده می شود. در کالبدشکافی تلفات ناشی از این بیماری تورم کلیه ها دیده می شود که به خاطر خشکی بدن و کم آب شدن بدن پرنده می شود و این امر نشان دهنده عدم تاثیر مستقیم عامل بیماری بر روی کلیه ها را نشان می دهد. عامل این بیماری قدرت بیماریزایی خود را به مدت 52 روز در غذا و مدت 122 روز در فارم آلوده حفظ می کند. این بیماری مقاومت بسیار بالایی نسبت به عوامل فیزیکی و شیمیایی و توانایی زنده ماندن در محیط های آلوده را دارد که این عامل نشان دهنده ناکافی بودن ضدعفونی و رعایت اصول بهداشتی را نشان می دهد. واکسیناسیون و ایمنی سازی پرندگان در کنار ضدعفونی اهمیت ویژه ایی در پیشگیری از بروز بیماری دارد. مطالعات نشان می دهد که استفاده از واکسن های کشته ایمنی بهتر و بیشتری نسبت به واکسن های زنده را بوجود می آورد. این در حالی است که استفاده توام از هر دو واکسن کشته و زنده منجر به مقاومت بالا و رضایت بخشی می شود.
از آنجایی که دوره بیماری کوتاه می باشد و درمان خاصی برای بیماری وجود ندارد باید در طی درگیری گله با این بیماری از درمان های حمایتی ( مولتی ویتامین- الکترولیت، تحریک اشتها) و داروهای تب بر استفاده نمود.